INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 5 grudnia 2012 r., który wpłynął do tut. Biura 9 grudnia 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w świetle art. 15b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka będzie zobowiązana do korekty kosztów uzyskania przychodów po upływie 90 dni od momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów materiałów do produkcji – jest prawidłowe. 

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2014 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w świetle art. 15b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka będzie zobowiązana do korekty kosztów uzyskania przychodów po upływie 90 dni od momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów materiałów do produkcji.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Spółka prowadzi działalność gospodarczą, polegającą głównie na produkcji kabli i przewodów. W ramach prowadzonej działalności dokonuje zakupów surowców i materiałów (dalej: materiały do produkcji), wykorzystywanych do produkcji kabli i przewodów. Materiały te trafiają do magazynu Spółki, jako zapasy. Termin płatności wynikający z faktur otrzymywanych przez Spółkę od dostawców materiałów do produkcji jest dłuższy niż 60 dni. Podstawowymi materiałami do produkcji nabywanymi przez Spółkę są miedź i aluminium. W trakcie wykonywania zleceń produkcyjnych materiały do produkcji pobierane są z magazynu. Gotowy produkt trafia do magazynu wyrobów gotowych i jest stamtąd wydawany do klienta w momencie jego sprzedaży.

Wydatki z tytułu nabycia materiałów do produkcji, jako koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, rozpoznawane są przez Spółkę dopiero w momencie sprzedaży wyrobów gotowych (tj. kabli i przewodów), do produkcji których materiały te zostały wykorzystane. Spółka zaznacza, że nie jest w stanie dokonać identyfikacji materiałów do produkcji wykorzystanych w procesie produkcji oraz przyporządkować ich do konkretnych faktur zakupowych. Koszt uzyskania przychodu związany z wytworzeniem wyrobów gotowych ustalany jest zgodnie z metodą przewidzianą w art. 34 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 330 ze zm.) w świetle której rozchód składnika aktywów wycenia się kolejno po cenach (kosztach) tych składników aktywów, które jednostka najwcześniej nabyła (wytworzyła). Zatem Spółka stosuje metodę FIFO – pierwsze przyszło, pierwsze wyszło do ustalenia kosztów sprzedawanych wyrobów gotowych. Tym samym do kosztów podatkowych zaliczany jest odpowiednio najwcześniejszy materiał do produkcji, który w chwili sprzedaży wyrobu gotowego jest w posiadaniu Spółki. Wobec braku możliwości przyporządkowania materiałów do produkcji do sprzedawanego produktu gotowego, na koniec każdego miesiąca Spółka, zgodnie z zastosowaną dla celów rachunkowych metodą FIFO, oblicza wskaźnik rotacji zapasów dla każdego z podstawowych materiałów do produkcji tj. miedzi i aluminium. Podstawą wyliczenia wskaźnika rotacji jest wartość materiałów do produkcji na koniec miesiąca, którą porównuje się do zakupów z ostatnich okresów. Przyjmując, że Spółka stosuje metodę FIFO, zapasy surowców i materiałów pochodzą z ostatnich zakupów. Następnie biorąc wyliczenia z ostatnich 12 miesięcy Spółka oblicza średni wskaźnik rotacji zapasów za ostatnie 12 miesięcy. Ponadto należy wskazać, że wskaźnik rotacji jest aktualizowany w każdym kolejnym miesiącu.

W odniesieniu do pozostałych materiałów wykorzystywanych w procesie produkcji, Spółka przyjmuje wskaźnik rotacji obliczony dla miedzi. Przyjęcie takiego podejścia uwarunkowane jest faktem, że miedź jest podstawowym materiałem do produkcji (bez zużycia miedzi Spółka nie zużyje innych materiałów). Ponadto wartość wskaźnika rotacji miedzi jest niższa niż wartość wskaźnika rotacji aluminium. W konsekwencji rzeczywista wartość wskaźnika rotacji dla pozostałych materiałów w żadnym przypadku nie będzie niższa niż wartość obliczona dla miedzi. Spółka monitoruje wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów faktur dotyczących zakupu surowców i materiałów, dla których termin płatności jest dłuższy niż 60 dni w następujący sposób. Spółka przyjmuje, że dany materiał do produkcji staje się kosztem podatkowym po upływie okresu, obliczonego na podstawie wskaźnika rotacji za ostatnie 12 miesięcy. Następnie, do tak obliczonego momentu ujęcia w kosztach podatkowych surowców i materiałów, Spółka dodaje 90 dni. W konsekwencji Spółka wyłącza faktury z kosztów podatkowych, jeżeli upłynie łącznie 90 dni od momentu ujęcia w kosztach podatkowych na podstawie wskaźnika rotacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle art. 15b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka będzie zobowiązana do korekty kosztów uzyskania przychodów po upływie 90 dni od momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów materiałów do produkcji, który wynika z obliczonego wskaźnika rotacji zapasów…

Zdaniem Spółki, będzie ona zobowiązana do korekty koszów uzyskania przychodów po upływie 90 dni od daty zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów materiałów do produkcji, wynikającej z obliczonego wskaźnika rotacji zapasów.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, w świetle ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej „updop”), określa art. 15 ust. 1 tej ustawy, zgodnie z którym, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop. O ile więc wydatki nie zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 updop, to zgodnie z powyższym, mogą stanowić – co do zasady – koszt uzyskania przychodu na gruncie art. 15 ust. 1 updop, pod warunkiem wykazania ich związku z uzyskaniem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Jednocześnie w art. 15 ust. 4 oraz ust. 4b-4e updop dokonany został podział ponoszonych kosztów na koszty pośrednie i bezpośrednie. W zależności od kategorii kosztu, odmiennie określony został moment odniesienia kosztu na wynik podatkowy. Zgodnie z art. 15 ust. 4 updop, koszty uzyskania przychodówbezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Art. 15 ust. 4b updop stanowi, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego – są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

W przypadku Spółki koszty nabycia materiałów do produkcji stanowią koszty bezpośrednie, ponieważ są bezpośrednio związane z przychodami osiąganymi przez Spółkę z tytułu sprzedaży kabli i przewodów. Tym samym, zgodnie ze wskazanymi przepisami updop, koszty nabycia materiałów do produkcji potrącane są w momencie osiągnięcia odpowiadających im przychodów. Biorąc pod uwagę specyfikę działalności Spółki, jako podmiotu produkcyjnego (w szczególności brak możliwości identyfikacji surowców i materiałów wykorzystanych w procesie produkcji oraz przyporządkowania ich do konkretnych faktur zakupowych, z uwagi na jednorodność zużywanych materiałów do produkcji), koszty materiałów do produkcji potrącane są przez Spółkę, zgodnie z metodą wskazaną w art. 34 ust. 4 pkt 2 ustawy o rachunkowości, a mianowicie metodą FIFO „pierwsze weszło, pierwsze wyszło”.

Ustawa z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz.U. z 2012 r., poz. 1342), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2013 r., wprowadziła w art. 15b updop rozwiązanie polegające na obowiązku dokonywania korekty kosztów uzyskania przychodów w przypadku nieuregulowania kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu.

Zgodnie z art. 15b ust. 1 updop, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z faktur. Jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z faktur dokonuje się, zgodnie z art. 15b ust. 2 updop, z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

Z uwagi na fakt, że termin płatności wynikający z faktur wystawionych przez Kontrahenta na Spółkę jest każdorazowo dłuższy niż 60 dni, Spółka wypełnia hipotezę art. 15 ust. 2 updop. Obowiązujący Spółkę termin 90 dni będzie biegł więc od daty zaliczenia materiałów do produkcji do kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z opisanymi zasadami stosowanymi przez Spółkę średni czas rotacji określonego materiału do produkcji za ostatnie 12 miesięcy jest momentem, po którym następuje sprzedaż wyrobu gotowego, tj. kabli lub przewodów, a co za tym idzie uwzględnienie kosztu nabycia materiałów i surowców w wyniku podatkowym. W opisanym stanie faktycznym, datą zaliczenia do kosztów podatkowych zakupionych materiałów do produkcji, jest dzień wynikający z obliczonego wskaźnika rotacji. Zatemkorekta kosztów uzyskania przychodów będzie dotyczyć faktur dokumentujących zakup materiałów do produkcji, które pozostaną niezapłacone w miesiącu, w którym upływa 90 dni od daty zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów obliczonej na podstawie wskaźnika rotacji.

Należy podkreślić, że ustawodawca nie wskazał metody, w jaki sposób mają być stosowane powyższe przepisy dotyczące korekty kosztów w przypadku kosztów bezpośrednich. Zatem przyjęcie wskaźnika rotacji w celu ustalenia momentu poniesienia kosztu bezpośredniego w przypadku Spółki jest poprawne, bowiem oparty on jest o obiektywne dane, związane z zakupionym materiałem do produkcji. Ponadto bazuje on na przewidzianej w ustawie o rachunkowości i stosowanej przez Spółkę metodzie FIFO, służącej określeniu wartości rozchodu surowców i materiałów w procesie produkcji. Wskaźnik rotacji pozwala więc określić moment ujęcia w kosztach materiałów do produkcji, których zakup został dokonany na podstawie faktury z terminem płatności dłuższym niż 60 dni.

Co więcej, w sytuacji nieuwzględnienia wskaźnika rotacji, celem dokonania korekty kosztów podatkowych, o której mowa w art. 15 ust. 2 updop, działania Spółki byłyby sprzeczne z literalnym brzmieniem wskazanego przepisu. Art. 15 ust. 2 updop nakazuje, bowiem zmniejszyć koszt uzyskania przychodów z upływem 90 dni od daty zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie. Podstawowym warunkiem zastosowania tego przepisu jest potrącenie danego wydatku jako kosztu podatkowego, termin 90 dni liczy się bowiem od daty ujęcia danego wydatku, jako kosztu podatkowego. W przypadku spółki produkcyjnej, a taką jest Spółka, zakupiony surowiec i materiał nigdy nie będzie kosztem podatkowym w rozumieniu art. 15 updop w dacie wystawienia faktury. Surowiec i materiał musi przejść przez cały proces produkcji, aby stać się produktem gotowym, który dopiero w momencie sprzedaży do nabywcy może zostać potrącony (moment powstania przychodu), jako koszt podatkowy. Tym samym nieuwzględnienie wskaźnika rotacji, który pozwala określić moment ujęcia w kosztach podatkowych materiałów do produkcji, sprowadzałoby się do błędnego stosowania art. 15b ust. 2 updop. Ustawodawca nakazał liczyć 90 dni od daty ujęcia faktury w kosztach podatkowych, a nie od daty wystawienia faktury, czy daty nabycia materiałów do produkcji. Przyjmując wskaźnik rotacji jako podstawę do ustalenia momentu poniesienia kosztu podatkowego, Spółka wypełnia hipotezę art. 15b ust. 2 updop, co pozwala jej jednocześnie zastosować się do dyspozycji niniejszej normy prawnej.

Argumentacja Spółki znajduje potwierdzenie w stanowisku prezentowanym przez Ministra Finansów w wydawanych interpretacjach indywidualnych, m.in.:

  • Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 9 czerwca 2014 r., Znak IBPBI/2/423-290/143/AP,
  • Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 5 czerwca 2014 r., Znak IBPBI/2/423-284/14/SD.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop. Kosztem uzyskania przychodów będą zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako prowadzące do ich osiągnięcia. Przepis powyższy nie określa terminu, kiedy – dla ustalenia dochodu podlegającego opodatkowaniu – należy potrącić koszty. Sposób, w jaki należy rozliczyć koszty uzyskania przychodów (zwłaszcza te, które odnoszą się nie tylko do roku podatkowego, w jakim zostały poniesione ale i do lat następnych) jest uzależniony od stopnia ich powiązania z uzyskiwanymi przychodami, tj. od tego, czy dany wydatek można zakwalifikować do kosztów bezpośrednio, czy też innych niż bezpośrednio związanych z przychodami.

Kwestia związana z momentem potrącalności kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodem została uregulowana w przepisach art. 15 ust. 4 oraz art. 15 ust. 4b i 4c updop.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 updop, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

W myśl art. 15 ust. 4b updop, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

  1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
  2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

-są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Należy również zauważyć, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie (art. 15 ust. 4c updop).

Z dniem 1 stycznia 2013 r. mocą art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz.U. z 2012 r., poz. 1342) ustawodawca wprowadził do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych regulacje zmierzające do likwidacji tzw. „zatorów płatniczych” (art. 15b updop). Stosownie do tego unormowania, w przypadku nieuregulowania kwoty wynikającej z faktury (innego dokumentu) dłużnik – w określonych terminach – zobowiązany jest do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15b ust. 1 updop, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) – kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów. Natomiast zgodnie z art. 15b ust. 2 updop, jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie. Zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, dokonuje się w miesiącu, w którym upływa termin określony w tych przepisach (art. 15b ust. 3 ww. ustawy). Zgodnie z art. 15b ust. 4 updop, jeżeli po dokonaniu zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, zobowiązanie zostanie uregulowane, podatnik w miesiącu, w którym uregulował zobowiązanie, zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę dokonanego zmniejszenia. Jeżeli w miesiącu, w którym podatnik ma obowiązek dokonać zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, podatnik nie ponosi kosztów uzyskania przychodów lub poniesione koszty są niższe od kwoty zmniejszenia, wówczas ma obowiązek zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszonekoszty uzyskania przychodów (art. 15b ust. 5 updop). W myśl art. 15b ust. 8 updop, jeżeli zgodnie z art. 15 zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z dokumentów, o których mowa w ust. 1, nastąpi po upływie terminu określonego w ust. 1 lub 2, to zaliczenie tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów następuje z uwzględnieniem art. 15, z tym że nie wcześniej niż w m miesiącu jej uregulowania.

Celem wprowadzenia art. 15b updop było ograniczenie tzw. „zatorów płatniczych”, poprzez obowiązek dokonania przez podatnika korekty kosztów podatkowych w przypadku nieuregulowania przez niego kwoty wynikającej z faktury (innego dokumentu) w terminie wskazanym w przepisach podatkowych.

Przepisy podatkowe zawierają rozwiązanie polegające na obowiązku dokonania zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów w przypadku nieuregulowania kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu w ciągu 30 dni od daty upływu terminu płatności ustalonego przez strony, a w przypadku gdy termin płatności jest dłuższy niż 60 dni – nieuregulowania jej w ciągu 90 dni od dnia zaliczenia kwoty wynikającej z faktury (innego dokumentu) do kosztów uzyskania przychodów. Zatem korekta kosztów podatkowych jest uzależniona od terminu płatności ustalonego przez strony i braku zapłaty w odpowiednim, wskazanym w przepisach, terminie.

W przypadku kosztów uznawanych przez podatnika za koszty bezpośrednie, sposób ujęcia kosztów jako kosztów uzyskania przychodów uzależniony jest od momentu rozpoznania przychodu, do którego koszt ten powinien być bezpośrednio przypisany. W sytuacji, gdy przychód powstanie przed upływem terminów, o których mowa w art. 15b ust. 1 i 2 updop, podatnik ma prawo ująć koszt bezpośrednio związany z przychodem w dniu powstania tego przychodu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności dokonuje zakupów surowców i materiałów, wykorzystywanych do produkcji kabli i przewodów. Materiały te trafiają do magazynu Spółki, jako zapasy. Termin płatności wynikający z faktur otrzymywanych przez Spółkę od dostawców materiałów do produkcji jest dłuższy niż 60 dni. W trakcie wykonywania zleceń produkcyjnych materiały do produkcji pobierane są z magazynu. Gotowy produkt trafia do magazynu wyrobów gotowych i jest stamtąd wydawany do klienta w momencie jego sprzedaży. Wydatki z tytułu nabycia materiałów do produkcji, jako koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, rozpoznawane są przez Spółkę dopiero w momencie sprzedaży wyrobów gotowych (tj. kabli i przewodów), do produkcji których materiały te zostały wykorzystane. Koszt uzyskania przychodu związany z wytworzeniem wyrobów gotowych ustalany jest zgodnie z metodą FIFO – pierwsze przyszło, pierwsze wyszło (ustalenie kosztów wytworzenia sprzedawanych wyrobów gotowych). Spółka monitoruje wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów faktur dotyczących zakupu surowców i materiałów, dla których termin płatności jest dłuższy niż 60 dni w ten sposób, że przyjmuje iż dany materiał do produkcji staje się kosztem podatkowym po upływie okresu, obliczonego na podstawie wskaźnika rotacji za ostatnie 12 miesięcy. Następnie, do tak obliczonego momentu ujęcia w kosztach podatkowych surowców i materiałów, Spółka dodaje 90 dni. W konsekwencji Spółka wyłącza faktury z kosztów podatkowych, jeżeli upłynie łącznie 90 dni od momentu ujęcia w kosztach podatkowych na podstawie wskaźnika rotacji.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że z przepisu art. 15b ust. 2 updop wynika, że jeżeli termin płatności wynikający z faktury (rachunku) lub umowy, która została zawarta pomiędzy podatnikiem a dostawcą surowców i materiałów do produkcji jest dłuższy niż 60 dni, podatnik jest zobowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę nieuregulowanego długu wynikającego z danej faktury (rachunku) lub umowy z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów. Zatem, w stanie faktycznym opisanym we wniosku (przy terminie płatności dłuższym niż 60 dni) – w sytuacji braku uregulowania zobowiązania – Wnioskodawca w każdym przypadku będzie zobowiązany pomniejszyć koszty uzyskania przychodów z upływem 90 dni od daty zaliczenia kwoty zobowiązania do kosztów uzyskania przychodów (mając na uwadze stosowaną metodę rozchodu materiałów i ustalony wskaźnik rotacji).

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.