Wyrok WSA w Krakowie

Odliczenie VAT od wydatków finansowanych z dotacji

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Sędzia NSA Barbara Wasilewska, Sędzia WSA del. Danuta Oleś (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej „C” spółki z ograniczoną odpowiedzialności w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 6 lipca 2012 r. sygn. akt I SA/Kr 756/12 w sprawie ze skargi „C.” spółki z ograniczoną odpowiedzialności w K. na postanowienie Ministra Finansów z dnia 12 marca 2012 r. nr […] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania 1) uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie do ponownego rozpoznania, 2) zasądza od Ministra Finansów na rzecz „C.” spółki z ograniczoną odpowiedzialności w K. kwotę 380 (trzysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 6 lipca 2012 r., sygn. akt I SA/Kr 756/12 oddalił skargę „C.” spółka z o.o. z siedzibą w K. na postanowienie Ministra Finansów z dnia 12 marca 2012 r. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania.

Z uzasadnienia powyższego wyroku wynika, że zaskarżonym postanowieniem z dnia 12 marca 2012 r. Minister Finansów utrzymał w mocy swoje postanowienie z dnia 19 grudnia 2011 r. odmawiające wszczęcia postępowania w sprawie z wniosku „C.” spółka z o.o. z siedzibą w K. (dalej jako „spółka” lub „skarżąca”) z dnia 25 sierpnia 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług.

We wniosku skarżąca zwróciła się z pytaniem:

1) czy kwota otrzymana, zgodnie z umową zawartą przez skarżącą z „P.” z dnia 29 kwietnia 2011 r. o dofinansowanie projektu: Szkolenia techniczne dla pracownic i pracowników branży […] w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego Kapitał Ludzki, stanowi dotację mającą bezpośredni wpływ na cenę świadczonej przez skarżącą usługi szkoleniowej i jako taka powinna być udokumentowana fakturą wewnętrzną, przy wykazaniu w całości jej zwolnienia z VAT (również w zakresie cross-flnansing), zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 73, poz. 392 ze zm. – dalej „u.p.t.u.”)?

2) czy z tytułu dokonanych przez skarżącą w ramach cross-finansing zakupów środków trwałych i wyposażenia, dla celów realizacji Projektu, skarżącej nie przysługuje w całości prawo odliczenia podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 86 ust. 1 u.p.t.u.?

3) czy skarżąca powinna dokonać rozliczenia ich nabycia, zgodnie z zasadami, o których mowa w art. 90 ust. 1 i 2 u.p.t.u.?

4) czy ich zakup powinien korzystać ze zwolnienia w podatku VAT, zgodnie § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 73, poz. 392 ze zm. – dalej „rozporządzenie z dnia 4 kwietnia 2011 r.”)?

5) czy Beneficjent winien wykazać na fakturze wystawionej dla przedsiębiorcy, że świadczone przez niego usługi kształcenia zawodowego oraz usługi ściśle z tymi usługami związane podlegają zwolnieniu w podatku od towarów i usług, zgodnie z § 13 ust 1 pkt 20 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r.?

Organ podatkowy uznał, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym pismem z dnia 17 listopada 2011 r. wezwał skarżącą do jego uzupełnienia. W zakresie pytania nr 2 wezwano, aby skarżąca jednoznacznie wskazała o jakie zwolnienie pyta, przy czym organ stwierdził, że pytanie może dotyczyć tylko własnej sytuacje podatkowej wnioskodawcy, a nie sytuacji podatkowej dostawcy wskazanych we wniosku środków trwałych i wyposażenia.

W odpowiedzi udzielonej w piśmie z dnia 30 listopada 2011 r. strona skarżąca stwierdziła, że jako czynny podatnik podatku od towarów i usług może zadawać pytania w zakresie „swojego” podatku VAT tak należnego, jak i naliczonego.

Postanowieniem z dnia 19 grudnia 2011 r. Minister Finansów odmówił wszczęcia postępowania w przedmiocie wydania indywidualnej interpretacji prawa podatkowego, powołując się m.in. art. 165a § 1 w zw. z art. 14b § 1 i art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 749 – dalej jako „O.p.”).

Organ uznał, iż wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej częściowo dotyczy nie samej skarżącej lecz indywidualnej sprawy kontrahenta skarżącej, który dokonuje na jej rzecz dostaw środków trwałych lub wyposażenia. Postanowienie to obejmuje swoim zakresem wniosek o stwierdzenie czy zakup przez skarżącą w ramach cross-financingu środków trwałych i wyposażenia, dla celów realizacji Projektu powinien korzystać ze zwolnienia w podatku VAT, zgodnie § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r.

Organ zauważył ponadto, że wniosek o wydanie interpretacji został uwzględniony w zakresie dotyczącym skarżącej bezpośrednio. W zakresie pytań nr 1 i 4 wydane zostały odpowiednio interpretacje z dnia 19 grudnia 2011 r. nr […] oraz […]. Natomiast w zakresie prawa do odliczenia przez skarżącą podatku naliczonego wydana została interpretacja z dnia 19 grudnia 2011 r. nr […].

Minister Finansów nie uznał zasadności wniesionego przez stronę zażalenia i postanowieniem z dnia 12 marca 2012 r. utrzymał w mocy swoje poprzednie rozstrzygnięcie.

Organ stwierdził, że postępowanie o wydanie interpretacji indywidualnej jest postępowaniem wyodrębnionym i nie stosuje się do niego wszystkich przepisów Ordynacji podatkowej regulujących postępowanie podatkowe. W postępowaniu tym nie znajduje zastosowania art. 133 O.p. normujący status strony postępowania. Stąd na gruncie procedury wydawania interpretacji indywidualnej, jego uczestnikiem jest „zainteresowany” w rozumieniu art. 14b § 1 O.p.

Organ uznał, że zainteresowanym może być podatnik, płatnik, inkasent i podmioty uprawnione do występowania z wnioskiem o interpretację na podstawie szczególnych przepisów. Zainteresowanym może być jedynie ten, którego odpowiedzialności podatkowej dotyczy przedstawiony stan faktyczny (zdarzenie przyszłe). Tylko taki podmiot może bowiem skutecznie korzystać z przywileju „nieszkodzenia” w razie zastosowania się do treści interpretacji. Strona skarżąca przedstawiła problem z zakresu podatku od towarów i usług, przy czym zakres ten dotyczył działań prawnopodatkowych jej kontrahenta od którego nabywa w ramach cross-financingu środki trwałe i wyposażenie. Ponadto, organ zauważył, że interpretacja w spornym zakresie nie stanowiłaby dla skarżącej żadnej ochrony (skoro nie jest wystawcą faktury), a i kontrahent skarżącej – faktyczny wystawca faktury – nie będzie tą interpretacją związany, gdyż nie występował o jej wydanie.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skarżąca wniosła o uchylenie postanowienia w całości oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono:

1) rażące naruszenie prawa materialnego mające wpływ na treść rozstrzygnięcia, polegające na nieprawidłowej wykładni § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r. oraz art. 14b § 1-3 w zw. z art. 14h O.p., a także art. 5 O.p. w zw. z art. 15, art. 86 ust. 2 pkt 1 u.p.t.u. w zw. z § 14 ust. 1, § 15 ust. 1 i § 5 ust. 1 pkt 9 oraz 11-12 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r.,

2) naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 233 § 1 pkt 1, art. 221 w zw. z art. 239 oraz art. 14g § 1 w zw. z art. 165a O.p.

W uzasadnieniu skargi skarżąca stwierdziła, że jako podatnik podatku VAT ma obowiązek ustalenia prawidłowej wysokości zobowiązania podatkowego w podatku VAT. Prawidłowo wystawiona faktura VAT stanowi więc dla skarżącej podstawę do odliczenia podatku naliczonego. Jeżeli kontrahent skarżącej błędnie zakwalifikuje daną dostawę czy usługę jako zwolnioną od podatku VAT, skarżąca będzie zobowiązana do wystąpienia do kontrahenta o korektę faktury VAT. Oznacza to, że sporny zakres wniosku o wydanie interpretacji z dnia 25 sierpnia 2011 r. dotyczy podatkowej sytuacji skarżącej, a nie wyłącznie jej bliżej nieokreślonego kontrahenta.

Odpowiadając na skargę, Minister Finansów wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uznał, że zaskarżone postanowienie nie narusza prawa w stopniu uzasadniającym jego uchylenie.

W ocenie Sądu, skarżąca w istocie kwestionuje odmowę przyznania jej statusu podmiotu „zainteresowanego” w zakresie stwierdzenia, czy zakup przez skarżącą w ramach cross-financingu środków trwałych i wyposażenia, dla celów realizacji Projektu powinien korzystać ze zwolnienia w podatku VAT, zgodnie § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r.

Sąd stwierdził, że organ podatkowy, do którego wpływa wniosek o udzielenie interpretacji indywidualnej w pierwszej kolejności jest zobowiązany do wyjaśnienia, czy przedstawiony opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) odnosi się do indywidualnej sprawy wnioskodawcy. Rację ma więc organ podatkowy stwierdzając, że w przypadku wniosku o interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego niepochodzącego od osoby uprawnionej, tj. od „zainteresowanego”, należy wydać postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania na podstawie art. 165a § 1 w zw. z art. 14h O.p.

Minister Finansów w niniejszej sprawie dokonał podobnej wykładni i prawidłowo wskazał, że pomiędzy wnioskodawcą a sprawą, której dotyczy wniosek, musi zachodzić ścisły związek przekładający się na prawa i obowiązki wnioskodawcy (por. J. Brolik, Urzędowe interpretacje prawa podatkowego, LexisNexis str. 86-88). Istotą interpretacji indywidualnej jest bowiem jej wiążący charakter, określony w art. 14k § 1 O.p. Jak słusznie wskazał Minister Finansów interpretacja indywidualna daje ochronę prawną tylko i wyłącznie temu podmiotowi, który się o nią zwraca.

Na temat związku pomiędzy wnioskodawcą a przedmiotem interpretacji wypowiedział się m. in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w wyroku z dnia 6 kwietnia 2011 r., sygn. akt I SA/Bk 49/11 (publ. LEX nr 785624) stwierdzając, iż art. 14b § 1 O.p. wymaga istnienia pomiędzy sprawą, w której wystąpiono z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji, a wnioskodawcą związku wyrażającego się w tym, że przedstawiony we wniosku problem musi dotyczyć bezpośrednio sfery praw i obowiązków podatkowych wnioskodawcy.

Gdyby w rozpoznawanej sprawie organ wydał skarżącej interpretację, to taka interpretacja nie dawałaby żadnej ochrony wynikającej z art. 14k O.p. ani skarżącej, ani jej niezidentyfikowanemu obecnie kontrahentowi. Skarżąca jako nabywca środków trwałych i wyposażenia opodatkowanych podatkiem VAT nie ma możliwości powoływania się przed organami podatkowymi na uzyskaną interpretację, natomiast podatnik (w tym przypadku kontrahent skarżącej) jako podmiot niewystępujący o interpretację indywidualną, nie może się na nią powoływać. Sąd zaznaczył, że konieczność zapłaty usługodawcy takiej czy innej kwoty nie wpływa na sytuację podatkową wnioskodawcy. Ma to wpływ na sytuację ekonomiczną skarżącej, lecz to nie przekłada się na rozliczenie podatku VAT w deklaracji podatkowej skarżącej i w konsekwencji, nie ma wpływu na relację skarżącej z organem podatkowym.

Sąd zauważył, że we wniosku z dnia 25 sierpnia 2011 r. skarżąca podała, że jej uprawnienie do występowania z wnioskiem – w odniesieniu do wszystkich okoliczności faktycznych i pytań – wynika z faktu, iż jest ona podatnikiem. Tymczasem w zakresie spornej części wniosku przymiot ten przysługuje kontrahentowi skarżącej, nie zaś skarżącej spółce.

Końcowo Sąd stwierdził, że sporny przedmiot wniosku o udzielenie interpretacji dotyczy sytuacji prawnej innego podmiotu niż skarżąca, co na gruncie przepisów Ordynacji podatkowej wykluczało udzielenie interpretacji indywidualnej.

Pełnomocnik spółki powyższy wyrok w całości zaskarżył skargą kasacyjną wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów postępowania sądowoadministracyjnego i kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W oparciu o art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm. – dalej „P.p.s.a.”) zarzucono naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 14b § 1-3 w zw. z art. 5 O.p. w zw. z art. 15 ust. 1, art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT w zw. z § 14 ust. 1, § 15 ust. 1 i § 5 ust. 1 pkt 9 oraz 11-12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28.03.2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 68, poz. 360).

Na podstawie art. 174 pkt 2 P.p.s.a. zarzucono naruszenie przepisów postępowania w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, a to art. 146 § 1 P.p.s.a. w zw. z art. 233 § 1 pkt 1, art. 221 w zw. z art. 239 oraz art. 14h w zw. z art. 165a O.p., poprzez przyjęcie, że zasadnie Dyrektor Izby Skarbowej w K. postanowieniem z dnia 12.03.2012 r. utrzymał w mocy postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 19.12.2011 r. o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie wniosku spółki „C.”.

Minister Finansów nie złożył odpowiedzi na skargę kasacyjną. Na rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym pełnomocnik organu podatkowego wniósł o oddalenie skargi kasacyjnej i zasądzenie kosztów postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następu

Skarga kasacyjna jest zasadna, gdyż zaskarżony wyrok narusza prawo w stopniu uzasadniającym jego uchylenie.

Istota sporu w rozpatrywanej sprawie dotyczy tego, czy w zakresie zadanego przez skarżącą pytania we wniosku z dnia 25 sierpnia 2011 r. o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego jest ona zainteresowanym w rozumieniu art. 14b § 1 O.p.

Z art. 14b § 1 O.p. wynika, że minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych (art. 14b § 2 O.p.). Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego (art. 14b § 3 O.p.).

W zaskarżonym wyroku Sąd I instancji słusznie zauważył, że organ podatkowy, do którego wpływa wniosek o udzielenie interpretacji indywidualnej, jest w pierwszej kolejności zobowiązany do przeanalizowania tego wniosku pod kątem ustalenia dopuszczalności wydania interpretacji tj. do wyjaśnienia, czy przedstawiony opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) odnosi się do indywidualnej sprawy wnioskodawcy.

W tym zakresie Sąd I instancji zasadnie powołał się na pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażony w wyroku z dnia 14 października 2010 r., sygn. II FSK 923/09 (publ. LEX nr 607812), że osobami zainteresowanymi, które mogą wystąpić z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego są: podatnicy, płatnicy, inkasenci, osoby trzecie odpowiedzialne za zobowiązania podatników (niezależnie od tego, czy interpretacja dotyczy ich obecnej, czy też przyszłej sytuacji), osoby, u których wystąpiła lub może wystąpić zaległość podatkowa, o której mowa w art. 52 § 1 O.p., osoby planujące utworzenie spółki (w sprawach związanych z przyszła sytuacją tej spółki), a także przedsiębiorcy zamierzający utworzyć oddział lub przedstawicielstwo (w sprawach związanych z przyszłą sytuacją tego oddziału lub przedstawicielstwa)”. NSA w powołanym wyroku wskazał również, że jeżeli wnioskodawca nie wykaże związku przedstawianego (jako zasadnicza podstawa wniosku interpretacyjnego) stanu faktycznego z jego możliwą odpowiedzialnością podatkową (albo odpowiedzialnością podatkową projektowanej spółki lub tworzonego oddziału albo przedstawicielstwa), będzie to uzasadniało ocenę, że o interpretację nie wystąpił w rozumieniu prawa zainteresowany, to jest, że ubiega się o nią podmiot nieuprawniony w świetle unormowania art. 14b § 1 O.p.

Nie kwestionując prawidłowości powyższego stanowiska, Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznający niniejszą sprawę stwierdza, że wyznaczony w cytowanym wyroku zakres pojęcia podmiotu zainteresowanego, o którym mowa w art. 14b § 1 O.p. jest niewystarczający dla potrzeb podatku od towarów i usług.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, z uwagi na specyfikę podatku od towarów i usług, zainteresowanym w otrzymaniu indywidualnej interpretacji prawa podatkowego może być podatnik tego podatku, zarówno w zakresie jego podatku należnego, jak i podatku naliczonego.

W przypadku podatku VAT, wstąpienie zobowiązania podatkowego lub zwrotu podatku wynika z podstawowego założenia konstrukcyjnego podatku od towarów i usług, jakie stanowi wiązanie opodatkowania z odliczeniem podatku. Jego mechanizm oparty jest na istnieniu w okresie rozliczeniowym trzech wielkości podatku obrotowego: podatku należnego zawartego w fakturach stwierdzających sprzedaż (świadczenie usług), podatku naliczonego wynikającego z faktur stwierdzających nabycie towarów lub usług, oraz podatku do zapłacenia – kiedy to występuje zobowiązanie podatkowe, albo też podatku do zwrotu, kiedy to podatek należny jest niższy od naliczonego ((R. Mastalski, Prawo podatkowe, Warszawa 2000, str. 450).

W rozpoznawanej sprawie skarżąca spółka we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego sformułowała kilka pytań, z których jedno dotyczyło zakupu w ramach cross-financingu środków trwałych i wyposażenia, korzystających jej zdaniem ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, sporne pytanie zadane zostało z punktu widzenia sytuacji prawnej skarżącej spółki, a nie z perspektywy jej kontrahenta.

Z mocy ustawy podatnikowi VAT przysługuje uprawnienie do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony – co ma niewątpliwie wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego – a zatem ma on prawo do zadawania pytań dotyczących jego podatku naliczonego. Otrzymaną w tym zakresie informację podatnik może następnie wykorzystywać dokonując rozliczenia podatku, jak również może powoływać się na nią w kontaktach z kontrahentami, dla których może ona mieć walor informacyjny. Sam fakt, że kontrahenci skarżącej nie są treścią takiej interpretacji związani nie może świadczyć o tym, że skarżąca może być przez organ podatkowy traktowana jako nie mająca statusu zainteresowanego w rozumieniu art. 14b § 1 O.p.

Rację ma strona skarżąca twierdząc, że nie jest prawidłowe stanowisko organu podatkowego i Sądu I instancji, że ustalenie czy czynność prawna ujęta w fakturze zakupu podlega zwolnieniu z podatku VAT, nie wpływa na sytuację podatkową skarżącej. Spółka ma bowiem obowiązek prawidłowo określić wartość podatku naliczonego, o którą następnie pomniejszony zostanie jej podatek należny. Aby to uczynić musi posiadać określoną wiedzę, którą może uzyskać poprzez otrzymanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego

Prawidłowa jest konstatacja strony, że wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT prawo do odliczenia podatku naliczonego „w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych” świadczy o istnieniu związku polegającego na tym, że przedstawiony we wniosku o interpretację problem dotyczy bezpośrednio sfery praw podatkowych wnioskodawcy. Nie ulega bowiem wątpliwości, że wysokość podatku naliczonego oraz kwestie związane z jego obliczeniem mają bezpośredni wpływ na prawnopodatkowe obowiązki podatnika podatku od towarów i usług.

Nie jest słuszne stanowisko Sądu I instancji, że gdyby nawet organ wydał skarżącej interpretację, to interpretacja ta nie dawałaby żadnej ochrony wynikającej z art. 14k O.p.

Nie ulega wątpliwości, że indywidualne interpretacje prawa podatkowego poza funkcją informacyjną, pełnią również funkcję ochronną. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w rozpoznawanej sprawie skarżąca również mogłaby korzystać z takiej ochrony w przypadku rozpatrzenia jej wniosku i wydania indywidualnej interpretacji.

W tym zakresie można powołać się na pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażony w wyroku 7 sędziów z dnia 25 czerwca 2012 r. I FPS 4/12 (publ. LEX nr 1215395). W wyroku tym Naczelny Sąd Administracyjny ocenił charakter instytucji interpretacji podatkowych i stwierdził, że nie są rozstrzygnięciami władczymi ani też aktami stosowania prawa, brakuje bowiem w nich procesu ustalania stanu faktycznego sprawy, skoro organ przyjmuje stan faktyczny przedstawiony we wniosku o interpretację. Są one jedynie poglądem organu w kwestii stosowania prawa. Samo wydanie interpretacji nie wywołuje żadnych skutków w sferze praw i obowiązków wnioskodawcy. Skutki takie, w postaci ochrony prawnej, wywołuje dopiero zastosowanie się do indywidualnej interpretacji. Wnioskodawca nie jest związany wydaną interpretacją i może do niej się nie zastosować. Nie ogranicza zatem ona jego praw i obowiązków wynikających z Konstytucji. Natomiast na swoje uprawnienia wnioskodawca może powołać się przy okazji sądowej kontroli ewentualnej, późniejszej decyzji podatkowej.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że jedynie w sytuacji, gdyby wnioskodawca nie wykazał związku przedstawionego stanu faktycznego z jego ewentualną odpowiedzialnością podatkową można by przyjąć, że ubiega się o nią podmiot nieuprawniony, nie będący zainteresowanym w rozumieniu art. 14b § 1 O.p. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego w rozpatrywanej sprawie z takim przypadkiem nie mamy do czynienia, a zatem brak było podstaw do wydania przez Ministra Finansów postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania.

Wobec tego Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 185 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) orzekł jak w sentencji. Orzeczenie o kosztach postępowania wydano na podstawie art. 203 pkt 1 P.p.s.a.